Tag archieven: Crisis

Digiblauw

Op weg naar mijn wekelijkse drankje met mijn vrienden, kom ik Dirrek nog even tegen. Dirrek is een vluchteling jongetje die inmiddels al een paar jaar bij ons in de buurt vertoeft en heeft al aardig het bedelen onder de knieen. De laatste tijd is zijn hulp aan ons aardig uitgebreid. Voor slechts een habbekrats doet hij boodschapjes waar we zelf eigenlijk geen zin in hebben. Vorige week, toen ik samen met mijn drinkmaatje op weg was naar het wekelijks gebeuren, werd Dirrek voor slechts 20 cent extra om een pakje sigaretten gestuurd. Hoe hij het doet weet ik niet, maar hij komt strak 5 minuten later met het beoogde merk aangelopen. Persoonlijk zou ik niet de winkelier willen zijn die dit verkoopt aan jochies zoals Dirrek. Grote kans dat de winkelier ook helemaal niet bestaat.

Dirrek liep met een envelop die we allemaal zo goed kennen. Die blauwe kleur waar iedereen wel eens mee te maken heeft gehad. Ik vroeg me af hoe hij in hemelsnaam aan die envelop kwam. Toen ik hem even mocht vasthouden, las ik een adres dat zeker 250 kilometer verder is dan waar ik me op dat moment bevond. Gezien Dirrek nauwelijks Nederlands praat is het moeilijk te achterhalen hoe hij aan de envelop kwam. Het is maar goed dat de orde van de blauwe brigade voornemens is om de envelop af te schaffen dacht ik nog. Bezorgfouten worden daarmee voorkomen om maar te zwijgen over de situatie dat jochies als Dirrek er uiteindelijk mee aan de haal gaan. De blauwe brief bevat doorgaans gevoellige informatie die we niet graag zo maar op straat willen zien liggen.

imageMaar is het wel zo’n goed idee, laat staan is de dienst er wel klaar voor? De drang naar digitalisering bij deze staatskasvullers is inmiddels zo hoog dat de ombudsman er vraagtekens bij plaatst. Het keer op keer uitleg moeten geven als er weer iets aan de hand is, breekt alle records met als hoogtepunt de wisseling tussen Weekers en Wiebes afgelopen februari. Maar de stroom aan klachten, fouten aanslagen en niet te vergeten het nieuwe belastingplan wat maar niet wil aarden, wekt niet echt de indruk dat alles onder controle is. En nu willen ze de blauwe envelop afschaffen.

Of iedereen in de bevolking daar nu klaar voor is weet ik niet. Persoonlijk ondersteun ik een aardig groepje digibeten die toch zonodig op het internet alles moeten doen. Het vernietigende spoor van digitale DNA dat wordt achtergelaten is met geen pen te beschrijven. Vaak is het uithuilen en opnieuw beginnen waarbij ik ze dan aan een nieuwe web identiteit help waarna ze vervolgens weer dezelfde toeren uithalen alle waarschuwingen ten spijt. Maar daarnaast heeft de envelop dankzij zijn kleur toch ook een speciaal karakter. De emotionele waarde wordt naar mijn idee sterk onderschat.

imageHoe vaak is het u niet overkomen dat je de gang in loopt of de postbus opent en je oog direct op het blauwe gevalletje valt. Je hart gaat er sneller van kloppen, je ademhaling een versnelling hoger. Het creëert een vorm van een spanning in een zeer korte tijd. Wat is het? Krijg ik een aanslag of hebben we het over een vergissing van de dienst in uw voordeel en hebben we te maken met een teruggave. Voor hoeveel word ik aangeslagen of hoe groot is het bedrag dat ik terug krijg? Alle andere poststukken gaan opzij en je scheurt het blauw in stukken om maar snel bij de inhoud te komen. Uiteindelijk blijkt het om een aanslag van 3 jaar geleden te gaan die voor de tweede maal is goed bevonden. Maar stel je de vreugde voor bij een teruggave. Je geest viert het als een overwinning op een instantie die zich onverslaanbaar voelt. Of de schrik van de aanslag waar je niet op rekende en het proces daarna van ‘wat nu?’

Dit moment van nieuwsgierigheid en korte spanningsboog wil de fiscus u dus nu ontnemen. Leuker kunnen we het niet maken.
Alleen al voor die reden zou het blauwtje moeten blijven. De opwinding die het met zich meebrengt als er weer eens eentje tussen de normale poststukken zit, is van een onmiskenbaar sociaal belang. In de almaar minder wordende poststukken die mij nog bereiken maakt zo’n envelop het verschil. Het rukt mensen, ook al is het maar voor even, uit hun saaie wereldje en herinnert velen dat ze ook nog emotie bezitten. Met de donkere dagen voor de deur waarbij dit jaar alweer minder kerstgroeten op de mat vallen, is een te late aanslag een welkome aanvulling.

Naar mijn idee hebben onze vrienden van de accijnsenclub wel andere prioriteiten en kan de tijd van de ombudsman ook beter besteed worden. Vooruitgang, modernisering en kostenbesparingen zijn prima, maar niet op de blauwe envelop. Als ik niet beter wist zou ik hem op de lijst van cultureel erfgoed plaatsen, tussen het ambacht van de molenaar en zwarte Piet in.

Juan Carlos I

wilhelmus
Ben ik vrij onverveerd,

De koning van Hispanje heb ik altijd geëerd.

We weten allemaal waar deze regels vandaan komen. Ze zijn vaak gezongen, mee gegalmd of anderszins, voornamelijk bij sport aangelegenheden. Niets mis mee. Sterker nog, mijn privé situatie gebied te zeggen dat ik met name de laatste regel redelijk serieus nam. Maar dat is nu toch wel anders geworden. Eeuwen geleden zijn deze woorden opgetekend met een andere betekenis dan vandaag de dag. Zelfs toen de koning even een dictator was bleven we deze regels met volle borst uitdragen.

Maar de tijden zijn veranderd. De koningshuizen in Europa staan onder zware (politieke) druk en duelleren doen we ook niet meer. Laten we wel wezen, we zijn al meer dan 70 jaar zonder grote oorlog. De behoefte aan een geuzenlied of iets wat daar voor doorgaat is niet meer van deze tijd.

Ik ben daarom ook van mening dat inhoudelijk gezien de betekenis van bepaalde regels moeten worden herzien zonder nou al te veel afbreuk te doen aan het origineel. Waarom, vraagt u zich misschien af.
Wel, we hebben blijkbaar met een koninklijke familie te maken die nog leven in het jaar nul. Zij hebben geen enkel besef van de heden ten dage maatschappelijke agenda en leven en denken nog in een wereld waarin het hof de dienst uit maakt. Anders gezegd: Ze hebben schijt aan het klootjesvolk.

JCarlos 1Ooit in het zadel geholpen door el Generalissimo zelf lijkt het erop dat deze koning  de tekortkomingen die hij heeft opgelopen tijdens het regime van Franco nog even in moet halen. De zelfverrijking en corruptie schandalen stapelen zich op. De minachting naar zijn onderdanen is net zo groot als zijn lijst van minnaressen lang is.
Is de man al meer dan honderd maal aan de schandpaal gespijkerd vanwege zijn avontuurtjes zijn bekendste is wel het incident waar meneer € 44.000 neertelde om een olifant door zijn kop te jagen. Dat natuurlijk wel als beschermheer van het WWF.
Het zielige “lo siento”  (het spijt me) verbleekte toen bekend werd dat hij zich ophield met zijn vaste minnares. Het spijt me.
Had hij dit niet al ontelbare keren tegen zijn vrouw Sofia moeten zeggen?
Was het niet op zijn plaats geweest toen zijn zoon wilde huwen met de vrouw waar hij wel verliefd op was?
Moest hij niet eens sorry zeggen toen hij Chaves letterlijk vertelde dat hij zijn kop moest houden?
Wellicht dat zijn schoonzoon die een tarief hanteerde van niet geleverde diensten van € 75.000 per uur een sorry kan opleveren.

Het web rondom deze man is zich dermate aan het sluiten dat hij vandaag een abdicatie aankondigt. Iets wat de Spaanse grondwet niet kent en dus moet er snel nog een wet gemaakt worden.  De scheuren van zijn veertig jarige periode worden te groot en er is een dreiging voor het voortbestaan van de monarchie. Franco zou zich in zijn graf omdraaien als dat kon.

Het is hoogste tijd voor een nieuwe generatie predikt Juan Carlos snel. De problemen die het land economisch heeft, het groeiende aantal separatisten in Catalonië en andere delen van het land hebben volgens hem een hand nodig van een jonge leider. Hij is gewoon een schurk die uit de publiciteit wil om zijn vermogen veilig te stellen en ongestoord de bloemetjes buiten te zetten zoals men dat twee eeuwen geleden ook deed.

felipe6Maar kan Felipe de macht wel aan?
We weten nog niet veel van hem. Vooralsnog lijkt het erop dat hij nog verschoond is gebleven van malafide praktijken.
Toch neem ik alvast maar een voorschot om deze familie niet meer te eren maar te negeren.

Daarom dring ik aan op slechts een kleine aanpassing:

Ben ik vrij en onverveerd,
De koning van Hispanje heb ik altijd (ge-) negeert.