Nog nooit heb ik een wielrenner zo verveeld gezien op zijn fiets, maar vlak voor ik begon te knikkebollen kwam Dumoulin 52 inch groot al gapend mijn huiskamer binnen. Eerst schrok ik even maar de nood voor mijn dagelijkse powernap won. Na een kwartiertje kracht opdoen, pik ik de wedstrijd weer op. Niets gemist, die ouwe gek van Voeckler nog steeds op kop, de man die gelukkig de meest armzalige etappes nog een beetje cachet geeft. Deze slaapverwekkende uitvoering vraagt om een beetje spanning die maar niet wil komen. De Ipad brengt uitkomst voor een tussendoortje. Wederom ben ik van de leg als ik de woorden oorlog tot mij neem. Met het Brexit referendum nog in mijn hoofd denk ik gelijk dat het matten is tussen het continent en het voormalige eiland. Het kon niet uitblijven nu dat uiterst irritante mannetje Farange er de brui aan geeft. Eerst het land in een ongeluk storten om vervolgens claimen dat je even een momentje voor jezelf nodig hebt.
Gelukkig gaat het over een bieroorlog. Nou ja, gelukkig. Je zult er maar door getroffen worden. De ‘Hallo’ supermarkt roept nu overal hard ‘Sorry’ want het is verwikkeld in een ware strijd met … jawel de koning van ‘Responsibly’. Juist nu ze een zomer lang campagne voeren waarbij je zeg maar twee halen voor anderhalf betalen voeren, is er een enorme stagnatie ontstaan in de bevoorrading. Volgens de brouwer zuipen we blijkbaar zoveel dat het niet meer aan te slepen valt. De ‘hallo’ keten beweert echter het tegendeel. 
Zij zeggen dat ze worden geboycot vanwege hun voordeel actie. De groene producent zou zich daarmee mengen in de totstandkoming van consumentenprijzen en dat is nou net verboden. Een anti-kartel regeltje dat zowel bij de Nederlandse wet als het alziende oog van de EU niet is toegestaan.
Nu is bij mij om de hoek alles blauw wat de klok slaat dus een leeg kratje is zo weer gevuld. En dat doet toch wel het één en ander vermoeden dat die gele keten wel eens gelijk kan hebben. Levensgrote advertenties moeten het publiek overtuigen van hun gelijk.
De brouwer is schuldig maar men moet vooral dat merk in blik of karton blijven kopen. Het goudgele vocht moet vloeien bij de superolifant. En nu komt het: insiders melden, althans volgens het artikel dat er al te lang is onderhandeld.
Ik krab eens over mijn steeds dunner wordende kruin. Redenerend vanuit het groene concern zou je kunnen denken dat de Brexit een spelletje was dat gewonnen is door een stel bejaarden. Misschien een nieuwe markt? Straks de opkropte biertjes met een dalende pond tegen een stijgende winst verkopen. Niet erg logisch. Anderzijds het weer draagt ook niet echt bij tot een dorstige zomer dus dat is het ook niet. We zijn ook niet vertegenwoordigd op een groot toernooi en is er geen reden om tussen de oranje schuifdeuren ons helemaal klem te zuipen. Of is de schrik om het hart geslagen dat de banken dit keer wel in Italië op omvallen staan? De oudste van de klas moet even heel rap 14 miljard ophoesten en wat slechte kredieten lozen. Nee, ook niet. Aandelen in een brouwer is naar mijn idee geen slecht krediet. Dan is het dat de groene reus binnenkort heel verantwoordelijk de autosport een hart onder de riem gaat steken. De productie wordt gereserveerd voor al die bobo’s die straks met een flessenhals aan de mond in de pit-lane staan. Ook niet aannemelijk.
Zoals ik al zei, let op. Er is al te lang onderhandeld. Dat vertelt de ware aard van het conflict. Volgens de wet mag de leverancier zich niet bemoeien met prijsstellingen. De ‘hallo’ stunt te lang met het A-merk en wordt daar nu voor gestraft. Het krijgt geen kratjes meer. Afspraken, prijsbepalingen, kartelvorming.
Het mag allemaal niet maar het is zo langzamerhand meer regel dan uitzondering. Toezicht schiet aan alle kanten tekort. Evenzo in de zorg. We laten onze opvoeders de hele dag in pisluiers lopen zodat de incompetente bestuurder een verhoging kan afdwingen. In de voedingsindustrie is het al niet anders. Zij die deze multinationals hebben gemaakt worden nu de dupe van wie er een iets hogere marge mag incasseren. Je moet wel een Europees rund zijn om niet te willen inzien dat de grote concerns altijd hun marges zullen beschermen en daarvoor zijn nou eenmaal afspraken nodig.
Ik open mijn laatste pijpje. Tijd om even naar die blauwe grutter op de hoek te gaan voor een nieuw partijtje. Nog net op tijd terug zie ik Voeckler worden ingerekend. Toch nog spanning. Een massa gevecht in een te nauw straatje doet het goed bij de kijkers. Valpartijtje, opengescheurde truitjes en ellebogen waar het bloed van af druipt. Spektakel met een goed potje bier. Heerlijk!