Tag: Huilen

  • Dood om een Traan

    Zijn bloeddoorlopen ogen turen in de diepte. Met een wijd open mond staat hij roerloos op het balkon, zijn adem stokt. Het is stil in zijn hoofd. Eindelijk stil. Hij absorbeert de rust als een oase voor het leven. Nu kan hij weer verder. De monotone geluiden van de afgelopen vijftien dagen waren zojuist weggestorven…

Delen