Nog niet zo lang geleden meldden de kranten vol trots een precisielanding op een komeet. Na een paar jaar onderweg te zijn geweest lukte het ons op een bewegend object een klein laboratorium een zachte landing te laten maken. Inderdaad iets om trots op te zijn.
Wetenschappers zijn er in geslaagd een spinaziesoort te ontwikkelen die explosieven of bommen kan ontdekken. Vol trots doen zij melding van de nanotechnologie die is gebruikt om het plantje te voorzien van een ingebouwd waarschuwingssysteem. Een technologische ontwikkeling die zijn weerga niet kent. Dat ik straks op de luchthaven niet meer vriendelijk word begroet door een getrainde labrador neem ik maar op de koop toe. Toch zal ik raar opkijken als de luchthavenpolitie mij voortaan benaderd met een kluitje spinazie. Of dat ik door een veiligheidspoortje moet dat is bekleed met spinazieplantjes. Maar chapeau, ere wie ere toekomt, het is een prachtig kunstje wetenschap en daar mag je trots op zijn.
Tesla lanceerde afgelopen week vol trots een zonnecel die daadwerkelijk op een dakpan lijkt. Steviger dan de oude pan en bovendien met een hoog rendement. Geen afschuwelijke panelen meer die hele wijken ontsieren, maar een tegel in de vorm van een pan. Daarbij geven zij aan dat dit model zeker niet duurder hoeft te zijn de hedendaagse zonnepanelen. Er wordt zelfs gewerkt aan een tegel die nog meer energie absorbeert waardoor het rendement nog hoger wordt. Ik zou zeggen, massaal plaatsen. Of de energieproducenten daarvan blij worden is maar de vraag. Maar iets om trots op te zijn. Een forse stap in duurzaamheid. Ze volgen het nieuws waarschijnlijk met angstzweet in hun bilnaad.
Over bilnaad gesproken, een verpleeghuis in Hellevoetsluis meldt vol trots dat zij een oplossing hebben voor hun demente patiënten. Hen wordt een plascontract aangeboden waarmee ze drie keer per dag naar het toilet mogen. Dit in navolging van de negatieve publiciteit dat deze mensen al jarenlang hun luiers volpoepen en laten overlopen van de urine. Niet echt iets om trots op te zijn. We herinneren ons vast het gevalletje nog wel waarbij de staatssecretaris openlijk werd beschuldigd van stinkende ruimtes omdat de urine langs de benen omlaag liep. En of je het nu wetenschappelijk benaderd door te beweren dat het lang ophouden van de plas ongezond is, of dat je vanuit je sociale gevoel dit sowieso belachelijk vindt, het is meer dan een grote schande dat dit zich afspeelt anno 2016.
De gezondheidszorg in Nederland is ziek, doodziek zelfs. Daarmee doel ik niet op de nog aanwezige welwillenden op de werkvloer. Nee, de problemen zitten in het systeem dat simpelweg niet meer past en functioneert. En dat is zeker niet iets om trots op te zijn. Het systeem waar zorgverzekeraars de dienst uitmaken past niet meer in deze tijd. Zij doen u geloven van wel met het aan en uit zetten van zorg. Zij wekken een gevoel van vrijheid in keuze maar dit is slechts schijn gezien zij allen een wettelijke basis moeten bieden.
Een zorgverzekeraar opereert als vereniging of coöperatie. Om klanten te krijgen moeten zij reclame maken. Om reclame te maken hebben zij mensen in dienst met aan het hoofd daarvan bestuurders. Hoe vaak lezen we niet van wantoestanden van deze laatste groep in het bijzonder. Al deze zaken kost geld. Geld wat niet naar de zorg gaat. Minder dan 45 procent van uw premie gaat daadwerkelijk naar de zorg. Het is dus niet de zorg die duur is maar de zorgstelsel!
We leven dadelijk in een maatschappij waar we omringd zijn met nanotechnologie. We gebruiken producten uit de ruimtevaart om veiliger te leven en ons te voorzien van allerlei luxe. Ook weten we eindelijk de consumptie van fossiele grondstoffen te beperken. En zij, zij die dit alles hebben mogelijk gemaakt laten we barsten. Zij kunnen nog slechts de boel onderschijten en bevuilen.
