Ik kan niet voelen
Want mijn hart is vol van rouw
Het klopt slechts op het ritme van de dood
Als ik de vernietigende beelden aanschouw

Ik kan niet denken
Want mijn kop zit vol met spinsels
Over theorieën van complot en politiek
En vooral van die dictator verzinsels

Ik kan niet lezen
Want mijn ogen vullen zich met tranen
Van verdriet, maar ook voor hen die
Zich in de illusie van een eerlijk antwoord wanen

Ik kan niet praten
Want mijn mond zit vol met vuile woorden
Die ik zou willen uitschreeuwen
Tegen hen die onschuldigen vermoorden

Ik moet daarom schrijven
Want ook al is er maar één
Het moet in woorden worden vastgelegd
Dat dit een gevolg is van een smerig politiek gemeen