Een nieuwe lente en een nieuw geluid
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht.
Deze openingsregels komen uit een gedicht van epische lengte genaamd Mei. Het is in 1889 geschreven door Herman Gorter die op 26 november 1864 was geboren in Wormerveer, een plaatsje niet ver van mijn eigen geboorteplaats. De regels zijn inmiddels een staande uitdrukking geworden en doen mij telkens als het voorjaar wordt door mijn hoofd spoken.
Vergeleken met vorig jaar is dit jaar de lente ‘vroeg’ en in al zijn pracht ook bijzonder. Dankzij het rustige weer blijft de bloesem langer aan plant en boom dan gebruikelijk. Het is daarom volop genieten en worden plaatjes als deze al snel op menige camera vastgelegd.
Het voorjaar is ook de tijd van de klassiekers. En dan doel ik natuurlijk op de wielersport. Milaan – San Remo, Vlaanderen’s mooiste en afgelopen weekend natuurlijk de kasseien kraker Parijs – Roubaix. Dit jaar onvergetelijk geworden door een fenominale overwinning van iemand die inmiddels ook in mijn geboortedorp woonachtig is, Assendelft. Nikki Terpstra, een echte zaankanter die van geen ophouden weet en op momenten wanneer het moet net even dat beetje extra kan geven. Het is hem niet alleen gegunt maar het is ook de karaktereigenschap van deze zaanse jongen waardoor hij deze overwinning verdient.
Op het moment dat hij finishte liep ik in klein zwitserland in Luxemburg een ronde die me nog lang zal bijblijven. Het was slechts 9,5 kilometer maar de rotspartijen en de hoogteverschillen maaktte het voor mijn ongetrainde spieren een ware hel. En ondanks dat Nikki wel getraind was moet het voor hem ook op sommige momenten een hel zijn geweest. Kilometers lang een stuur in je handen die niets liever dan aan je grip wil ontsnappen. Een zadel waar elk normaal mens het na vijf minuten op zitten al zat is, je kilometers lang terroriseert met schokken en stoten dat je niet meer weet of je nog wel een achterste hebt.
Nu waren mijn pijnen niet te vergelijken met die van hem maar ik durf wel het doorzettingsvermogen te vergelijken met mijn streekgenoot. Onderweg wilde ik diverse malen opgeven maar de regels ‘een nieuwe lente en een nieuw geluid’ hielpen me door deze beproeving heen. De schoonheid van de rotsachtige omgeving, de rust van het woud en het verliefde gekwetter van alles wat kan vliegen, het was prachtig.
Geef een reactie