Het geklepper van de brievenbus wekt mij om nog geen zeven uur in de ochtend. Geïrriteerd loop ik naar de voordeur om daarachter Dirrek te zien staan. Met zijn schooieren is er een soort van vriendschap ontstaan die ik liever niet wil hebben. Echter, de donkerbruine ogen met dat schattige kroeshaar doet je snel smelten. Ik kan het dan niet laten om hem weer iets te geven waardoor de band alleen maar hechter wordt. Nogmaals kijk ik op mijn horloge, het is echt pas zeven uur. Wat zou dat jong moeten?
De deur was nog niet volledig open of de woorden ‘papa, papa’ worden mijn toegeschreeuwd. Er zijn veel dingen in mijn leven die ik beter niet had kunnen doen, maar vader zijn van een jochie als Dirrek, nee dat weet ik zeker. Zijn dunne vingertje wijst naar de grond. ‘Papa, papa’ klinkt het weer. Met een foto van de Paus in het dagblad weet ik opeens wat hij bedoelt. De magie van de kerkvorst op de Afrikaanse gemeenschap is wonderbaar groot en brengt jongetjes als Dirrek nog volledig in extase.
Nadat ik Dirrek zoals gewoonlijk met wat wisselgeld afscheep, lees ik de kop boven de foto. De wereld is in oorlog heeft het hoogste ambt van de katholieke gemeenschap gezegd. Nu zijn profeten bekend om hun voorspellende gaven maar door nu, na jaren van terreur, onnodig bloedvergieten en oorlogen die maar niet lijken op te houden komt de kerkvorst tot deze opmerkelijke uitspraak: de wereld is in oorlog.. Onder welke steen heeft deze man de laatste tijd gezeten? Is er ooit vrede op deze kleine aardbol geweest? In zijn speech haalt hij ook nog eens aan dat het vooral niet de schuld is van het geloof dat de wereld van haat aan elkaar hangt. Misschien heeft hij het hoofdstukje IS in zijn bijbelse leer overgeslagen. Al sinds de tijd dat het geloof is uitgevonden, leidt dit alleen maar tot oorlog.
Oorlog. Wellicht zit er toch een beetje waarheid in zijn woorden. Net terug van vakantie probeerde ik nog wat uit te slapen. Hondsmoe van het vroeg opstaan ben ik terug gekomen uit een ware oorlog in het hotel waar we verbleven. Je boekt een prachtig resort omringt met prachtigste zwembaden maar met een schielijk tekort aan bedjes. De irritatie is geboren als je de eerste dagen zo stom bent om laat te gaan ontbijten, per slot is het vakantie, om vervolgens een half uur te zoeken naar een plekje wat nog vrij is. Je vindt het weg van het verkoelende water en dicht bij een prullenbak die zich als snel vult. De rest van de dag hebben wespen en ander ongedierte er plezier in om jou te vermaken in plaats van jezelf. Irritatie vooral omdat het merendeel van die bedjes slechts bedekt zijn met een handdoek, die pas laat of helemaal nooit worden bezet.
Je wilt een voorbeeld stellen en vooral niet mee doen aan die gekkigheid totdat je partner vindt dat je genoeg bulten hebt. Zij besluit voor jou om elke morgen vroeg op te staan en mee te doen aan de handdoekjes leggen race. Nou ben ik me bewust dat een resort behoorlijk wat capaciteit heeft qua bewoners. Maar dat het om zeven uur spitsuur is op het terrein waar bedden worden versleept, parasols worden herplaatst en vooral handdoeken worden gedumpt. Het lijkt wel een opstopping zoals je die aantreft bij elke lagere school waar zonodig ieder kind met een SUV moet worden weggebracht.
Vanaf dat moment ben je overgeleverd aan de dagelijkse ochtend oorlog rondom de baden. Je geniet als je die arme nieuwkomers, die zich nog moeten invechten rondom de poel, hopeloos ziet dolen. Soms komen ze wel drie keer in een half uur voorbij op zoek naar een handdoek vrij plekje ver van die overvolle prullenbakken. Het genot is extra leedvermaak wetende dat jij ook zo bent begonnen. En dan heb je nog die hoogtepunten waar mensen brutaal toch een ‘bezet’ bedje inpikken. Al hunkerend naar wat komen gaat wacht je geduldig op het moment dat de vroege opstaander zijn plek komt opeisen. Oorlog aan de poolrand. Een beter boek moet nog geschreven worden.
De wereld is in oorlog. Ik lees de kop nog een keer. Hij heeft gelijk. We tolereren weinig of niets meer van elkaar. Iedereen wil het liefst vooraan in de file staan, we gunnen elkaar geen meter ruimte meer. Naast de paus staat nog een foto. Een buitenlands meisje neemt een foto van een COA bobo. De instroom vluchtelingen is drastisch afgenomen staat er. Het COA gaat daarom 15 plaatsen van noodopvang sluiten. Ergens hoop ik dat ze Dirrek nog even laten voor wat het is. Ik ben van dat jong gaan houden. Hij zorgt ervoor dat mijn stamtafeltje bij de kroeg op de hoek er altijd voor mij is.