Stekend

Om tien uur precies was de balletklas afgelopen.
Lisette van Vliet en haar beste vriendin hadden zich anderhalf uur in zweet gewerkt. Ze snakten beide naar een verfrissende douche.
‘Ga je nog mee wat drinken?’
Lisette keek haar beste vriendin aan en schudde met haar hoofd.
‘Nee  joh, het is al bij elven en ik heb morgen om half negen een belangrijke vergadering. Ik wil daar eigenlijk fris aan tafel zitten en je weet hoe het gaat. Na het eerste wijntje nemen we er vast nog een voor het slapen en voor je het weet is het diep in de nacht.’
Priscilla lachte een beetje zuur maar begreep haar standpunt.
‘Prima joh, doen we het de volgende keer.’

Lisette nam afscheid met een dikke knuffel en genoot nog even van de heerlijke parfum die haar vriendin op had gedaan. Ze pakte haar fiets om te vertrekken naar haar appartement dat ongeveer drie kilometer verder was gelegen. Vanwege het prachtige zomerweer genoot  Lisette duidelijk van de zwoele avondlucht. Het ballet had haar goed gedaan na een dag hard werken. In een rustig tempo peddelde ze door het park naar huis.

Een brute hand greep haar bovenarm krachtig vast. Met een flinke ruk bracht het Lisette uit haar evenwicht en voor ze erg in had lag ze op gras naast het fietspad. Lelijk op haar heup gevallen wilde ze een schreeuw van pijn uitbrengen maar haar mond werd direct gesnoerd door een zwarte handschoen met een pluk watten erin. Voordat ze in de gaten had wat er nu echt gebeurde,  vervaagde haar wereld, ontspande haar lichaam en bleef ze bewegingsloos liggen.

Nauwelijks kreeg Lisette nog enige adem. Haar wijd opengesperde neusvleugels zogen met harde teugen de beschikbare lucht naar binnen. Ze wilde zo graag door haar mond ademhalen maar die was sinds een paar uur afgeplakt met ducktape. Ze lag op een wat eens een operatie tafel moet zijn geweest, haar handen en voeten vastgebonden, angstvallig te kijken naar een beschimmeld plafond.  Twee flinke bouwlampen lampen stonden redelijk dicht naast haar. Hun felle licht straalden over haar bezwete lichaam. Bewust. De warmte moest haar langzaam uitdrogen, niet verbranden, maar haar vooral laten zweten.

Vanuit een hoek, wat leek op een soort kelder, werd Lisette gadegeslagen door een figuur die zich hulde in een soort cape met een grote capuchon waarvan de intentie was om het gezicht te bedekken. Deze  zag haar worstelen en kronkelen.
Hoe meer je beweegt des te meer je vocht verliest hoer.
Bezwete lichamen met plakkende jurkjes, er was altijd al een obsessieve interesse geweest. Op de een of andere manier zette het aan tot een prikkelende seksuele opgewondenheid.

Lisette had alleen iets wat een donkere vlek leek opgemerkt.. De lampen waren zo fel dat ze nauwelijks de omgeving kon waarnemen. Vanuit haar ooghoeken zag ze de donkere vlek langzaam dichterbij komen.
Haar angst werd groter en gaf op die manier nog meer problemen met haar ademhaling. Het zweet brak haar aan alle kanten uit.
Ze wilde iets uitschreeuwen maar het geluid verstomde in de tape. De figuur stond nu naast Lisette die nu ook duidelijk een ijspriem in de linkerhand kon zien. Ze wilde gaan krijsen maar ze had al haar lucht nodig om te blijven ademen.

Vuile bitch dat je bent. Je bent hier om te leren en ik ben je meester. Ik zal je manieren leren.