Tag archieven: Obsessie

Pokemon No

Heeft u dat nou ook? De eerste paar dagen een beetje nieuwsgierig. Dan wil je weten hoe het zit en na die paar dagen ben je het eigenlijk al helemaal zat. Zeker als blijkt dat het niet alleen gevaarlijk kan zijn, maar dat instellingen die daar helemaal niet op zitten te wachten te pas en te onpas worden lastig gevallen.

Vanuit mijn IT-achtergrond met daarbij een verhoogde interesse voor gaming volgde ik de aankondiging van een spelletje dat al twintig jaar oud is, maar klaar voor een grootse revival. Mijn kinderen speelden er toen lustig op los met de hulp van Pa uiteraard. Als ze vast zaten in een bepaald level moest ik die krengen vangen, meer dan me lief was.

pokeball_by_krysinelloDan is eindelijk de release daar. Eerst alleen uitgebracht in Noord-Amerika, weerhield het de rest van de wereld niet om het tot de grootste hype van deze eeuw te laten uitgroeien. Je volgt het nieuws, leest je suf aan hacks, tips en trucs om vervolgens ook een poging te wagen. Totdat je een groep idioten op een pleintje wel erg rare bewegingen ziet maken. Deze gekken ontnemen je gelijk alle lust om ook nog maar 1 level uit te spelen. Nu noem ik het zo, maar in het begin dacht ook ik er anders over. Zag ik hen eerst als vrienden en jachtgenoten, ik kan nu niet anders meer concluderen dan dat we te maken hebben met hersenloze gekken die schijt hebben aan alles en die zichzelf en anderen in gevaar brengen.

Pokemon Go heeft een opmars gemaakt die zijn weerga niet kent. Het zal me dan ook niet verbazen als de eerste verslaafden al zijn opgenomen. Musea zien plots hun omzet stijgen omdat we massaal een rakkertje willen vangen in de eregalerij van de 18e-eeuwse meesters. In de kelder van het ziekenhuis huist zo’n mormel waardoor we zonder enig respect voor de zieke patiënten de boel plat lopen om maar zo’n mormel te kunnen vangen. Mensen vinden opeens lijken, botsen tegen politie auto’s aan en riskeren zelfs mijnenvelden om dat ene zeldzame kreng maar te pakken te krijgen. De virtuele wereld gecombineerd met de echte wereld is een rage waar alles voor opzij gaat. Want je moet ze allemaal hebben, nietwaar? Zelfs die ene die zich bevindt in het holocaust museum, een plek die door de zieke bedenkers dus al helemaal niet wordt gerespecteerd.

Inmiddels is de beurswaarde van de maker van het spelletje verdubbeld waarmee de oorlog tussen de commerciële belangen versus gezond verstand is los gebarsten. De uitkomst zal niemand verbazen. Het was naar mijn idee in 1992 toen een album van Roger Waters verscheen genaamd: Amused to Death. De titelsong beschrijft de idiotie waar de wereld in beland is, waar de mensheid zich laat vervelen door TV-programma’s en spelletjes. Gevoelens bestaan niet meer en apathie is nog het enige wat bezitten. We realiseren ons te weinig dat we al bijna bij dat punt zijn aangekomen. Pulp televisie en amusement waar een kikker nog niet warm van wordt, het is te erg om het nog te verwoorden. Zelfs voor de minder ervaren spelers worden er nu accounts aangeboden voor honderden euro’s om maar ‘mee’ te kunnen met de massa. De song van Waters gaat verder waar antropologen van buiten onze planeet, na een nucleaire ramp dan ook gezamenlijk tot een conclusie komen: This species has amused itself to death!

pokemon_noNu naar een paar weken na de release datum, ben ik gelukkig niet meer alleen in de strijd tegen deze volkomen idiote rage. Steeds meer mensen keren zich er tegen, dus het is maar de vraag of de beurswaarde nog lang zo hoog blijft. Slimme rakkers jagen niet op Pokemon figuurtjes maar op de korte termijn winst van het Nintendo aandeel. De massa is dom en weet niet waar het echt om gaat. Inmiddels kunnen instellingen via een website aangeven om te worden verwijderd als locatie. Tekenen naar mijn idee dat het gelukkig snel zal over raken.

Met een klap komt Dirrek, het vluchtelingen jongetje om de hoek, tot stilstand tegen mijn linkerbeen. Enigszins verbaasd kijkt hij me met zijn grote bruine ogen aan. ‘Pokemon?’

Stekend (vervolg)

Lisette zag de priem langzaam omhoog gaan tot vlak boven haar borsten met de punt gericht op haar hartstreek. Ze probeerde wat ze kon om zich om zich los te wurmen of enigszins ruimte te krijgen om de op handen zijnde steek te kunnen ontwijken.
Het kronkelen van haar lichaam bracht de figuur blijkbaar op andere gedachten.
Een flinke hoeveelheid spuug landde in Lisette’s gezicht. De duistere figuur draaide zich om en verwijderde zich van de tafel.
Stom wijf, je geeft me de verkeerde prikkels.

Even kwam de rust in Lisette terug waardoor ze in staat was om een paar flinke teugen adem te halen. Als in een reflex wilde ze de tape over haar mond verwijderen maar in plaats daarvan sneden de snoeren om haar pols verse wonden in de huid.
Ze realiseerde zich opnieuw dat haar hand zat vastgebonden. Ze merkte wel dat er enige speling in was gekomen na al haar bewegingen. Lisette kreeg  hoop.

HockeyGeconcentreerd wroette ze verder wat erin resulteerde dat  na een paar pogingen haar hand ineens losschoot. De neiging om haar mond te bevrijden van die plakkerige tape was hoog maar de gestalte kwam inmiddels terug naar de tafel.
Inmiddels was de capuchon verdwenen waardoor Lisette nu tegen een vreemd masker aankeek.

Angstvallig wachtte Lisette op wat er komen ging. Weer ging de figuur naast haar staan de priem hoog boven haar hoofd uit toornend.  In een flits greep Lisette naar de armen van de figuur en duwde deze van haar af. Geschrokken van de onverwachte actie, liet de figuur de priem uit haar handen schieten en schampte zo de nek.
Het scherpe voorwerp veroorzaakte direct een bloeding  waarbij het warme rode vocht zich een baan zocht onder de zwarte cape. De aanvaller volkomen verrast, greep met beide handen naar de wond. Voor Lisette het moment om haar mond te bevrijden.
Met alle energie die ze had,  zoog Lisette haar longen vol. Bekomen van de schrik raapte de figuur de priem op om met toegenomen woede Lisette opnieuw aan te vallen.
Tijd om haar andere hand te bevrijden had Lisette  niet.  Ze was radeloos, sloot haar ogen wachtend op de priemende steek die snel zou volgen.  In een laatste poging riep ze krijsend om hulp waarbij het eerste wat in haar opkwam de naam van haar beste vriendin waarmee ze een paar uren geleden nog de lessen op school had gevolgd.

‘Heeelp… iemand,  help me toch…asjeblieft Priscilla!’

De aanvaller was klaar om de dodelijke steek toe te brengen toen zij bij het horen van de naam plots inhield. In een uiterste poging  nog één maal om hulp te smeken zoog  Lisette haar longen vol. Het hoge adrenalinegehalte  intensiveerde alle prikkels en in haar geest vlogen de verschillende scenario’s om te ontsnappen door elkaar. Een herkenbare lucht prikkelde plots haar geest . Onmiddellijk richtte zij zich haast in hetzelfde moment tot haar belager.

‘Pris…jij?’

Volkomen in de war stond de figuur nu doodstil met de priem nog boven haar hoofd.

‘Priscilla…ben jij het?’ volgde Lisette snel. Lisette zag de reactie van de figuur en bedacht dat de dialoog haar wellicht kon redden. ‘
Priscilla, wat doe je nu? Waar ben je mee bezig, ik ben het…Lisette. Ik ben je beste vriendin.’

Voor het eerst sprak de figuur op donkere toon.
‘Ik weet wie je bent. Je bent een hoer. Je moet leren. Leren om te gaan met vriendschap en het tonen van respect .’

Lisette zag de handen om het lemmet witter worden, klaar voor de finale steek.
‘Priscilla wacht, ik ben het. We delen alles samen. Ik hou van je Pris!’

Opnieuw waren er donkere woorden.
‘Je neukt met die stinkgozer van je, je houdt helemaal niet van me. Praat me daar niet van, je mag de woorden houden van niet meer zeggen.  Ik heb mijn hele leven gegeven voor jou. Ik heb altijd van jou gehouden. En jij… , jij rotzooit nu met een ander. Je moet leren respect te tonen.

Lisette’s geest draaide op volle toeren. Ze moest tijd rekken, haar bezig houden om snel iets te bedenken.’

Na een kleine pauze nam de figuur opnieuw het woord.
‘En zo vlak voor je dood maakt het ook niet meer uit.’

tranenMet de linkerhand verwijderde de belager het masker.
Nat van alle traanvocht keek ze nu haar beste vriendin in het gezicht. Doorlopen mascara tekende haar gezicht in een spookachtige verschijning. Opnieuw kwam er een soort woede in Priscilla’s ogen en Lisette voelde zich zeker nog niet op haar gemak. Nog steeds hield een dreigende rechterhand een moordwapen vast die in een enkele beweging haar hart kon doorboren.

Tijdens het korte gesprek had  Lisette kans gezien  haar andere pols te ontdoen van het koord waar ze mee vastzat. Zonder na te denken hief ze haar bovenlichaam van de tafel en richtte ze haar beide handen op die van Priscilla. Niet rekenend op de brute kracht van Lisette schoot het wapen met een vaart naar beneden.

‘Je moet …’ gorgelde het nog. Lisette zag het lichaam ineen zakken, het  hoofd in een knik haaks op die van de priem.

 

 

 

Stekend

balletOm tien uur precies was de balletklas afgelopen.
Lisette van Vliet en haar beste vriendin hadden zich anderhalf uur in zweet gewerkt. Ze snakten beide naar een verfrissende douche.
‘Ga je nog mee wat drinken?’
Lisette keek haar beste vriendin aan en schudde met haar hoofd.
‘Nee  joh, het is al bij elven en ik heb morgen om half negen een belangrijke vergadering. Ik wil daar eigenlijk fris aan tafel zitten en je weet hoe het gaat. Na het eerste wijntje nemen we er vast nog een voor het slapen en voor je het weet is het diep in de nacht.’
Priscilla lachte een beetje zuur maar begreep haar standpunt.
‘Prima joh, doen we het de volgende keer.’

Lisette nam afscheid met een dikke knuffel en genoot nog even van de heerlijke parfum die haar vriendin op had gedaan. Ze pakte haar fiets om te vertrekken naar haar appartement dat ongeveer drie kilometer verder was gelegen. Vanwege het prachtige zomerweer genoot  Lisette duidelijk van de zwoele avondlucht. Het ballet had haar goed gedaan na een dag hard werken. In een rustig tempo peddelde ze door het park naar huis.

Een brute hand greep haar bovenarm krachtig vast. Met een flinke ruk bracht het Lisette uit haar evenwicht en voor ze erg in had lag ze op gras naast het fietspad. Lelijk op haar heup gevallen wilde ze een schreeuw van pijn uitbrengen maar haar mond werd direct gesnoerd door een zwarte handschoen met een pluk watten erin. Voordat ze in de gaten had wat er nu echt gebeurde,  vervaagde haar wereld, ontspande haar lichaam en bleef ze bewegingsloos liggen.

Nauwelijks kreeg Lisette nog enige adem. Haar wijd opengesperde neusvleugels zogen met harde teugen de beschikbare lucht naar binnen. Ze wilde zo graag door haar mond ademhalen maar die was sinds een paar uur afgeplakt met ducktape. Ze lag op een wat eens een operatie tafel moet zijn geweest, haar handen en voeten vastgebonden, angstvallig te kijken naar een beschimmeld plafond.  Twee flinke bouwlampen lampen stonden redelijk dicht naast haar. Hun felle licht straalden over haar bezwete lichaam. Bewust. De warmte moest haar langzaam uitdrogen, niet verbranden, maar haar vooral laten zweten.

Vanuit een hoek, wat leek op een soort kelder, werd Lisette gadegeslagen door een figuur die zich hulde in een soort cape met een grote capuchon waarvan de intentie was om het gezicht te bedekken. Deze  zag haar worstelen en kronkelen.
Hoe meer je beweegt des te meer je vocht verliest hoer.
Bezwete lichamen met plakkende jurkjes, er was altijd al een obsessieve interesse geweest. Op de een of andere manier zette het aan tot een prikkelende seksuele opgewondenheid.

Lisette had alleen iets wat een donkere vlek leek opgemerkt.. De lampen waren zo fel dat ze nauwelijks de omgeving kon waarnemen. Vanuit haar ooghoeken zag ze de donkere vlek langzaam dichterbij komen.
IcePickHaar angst werd groter en gaf op die manier nog meer problemen met haar ademhaling. Het zweet brak haar aan alle kanten uit.
Ze wilde iets uitschreeuwen maar het geluid verstomde in de tape. De figuur stond nu naast Lisette die nu ook duidelijk een ijspriem in de linkerhand kon zien. Ze wilde gaan krijsen maar ze had al haar lucht nodig om te blijven ademen.

Vuile bitch dat je bent. Je bent hier om te leren en ik ben je meester. Ik zal je manieren leren.

 

Wil je weten hoe dit afloopt? Laat je e-mail hiernaast achter en je wordt vanzelf op de hoogte gebracht van alle publicaties van Mariscas.