Na uitgebreid onderzoek is dan eindelijk duidelijk dat Chimpansees elkaar herkennen aan het…achterwerk. Testen met deze mensachtige apen toont aan dat het achterwerk belangrijke informatie bevat over identiteit, gezondheid en aantrekkelijkheid. Ik ben wel heel erg blij met dit onderzoek. Het taboe dat nog altijd bestaat om openlijk te erkennen of een man nu een billenkijker is of een borstengluurder, kan nu voor eens en voor altijd doorbroken worden. Dames voelen zich altijd ‘bekeken’ door mannen als deze een prachtige partij kunnen aanschouwen. Sinds mensenheugenis wordt dit toegedicht aan een vorm van perversiteit terwijl het nu duidelijk is geworden dat het voorkomt uit onze evolutie. We lezen in de achterwerken van dames op een haast instinctmatige wijze de gezondheid, identiteit maar vooral ook de aantrekkelijkheid.

Op de feestjes die ik bezoek kom je nog regelmatig van die blagen tegen die niet meer mogen drinken van hun vrouwen. Deze verjaardagen en partijtjes legaliseert hen dan om zich snel vol te laten lopen waardoor alle schaamte verdwijnt. Regelmatig krijg ik dan de vraag: ‘Wat ben jij eigenlijk?’ De nog roder wordende kop van de vragensteller duidt er vaak op dat het over seks of aanverwante onderwerpen gaat. Omdat ik niet altijd de vraag begrijp, is er altijd wel iemand die het dan wil uitbeelden. Deze persoon wurmt zich dan in allerlei bochten zodat de dames niets kunnen zien, om dan snel met de handen een beweging voor de borst te maken of op zijn achterste te slaan. ‘Ohh’ antwoord ik dan, snel gevolgd door een luid ‘konten’.

Het is dus niet vanuit een seksuele drift dat ik graag naar vrouwenachterwerken kijk, maar het heeft puur een duiding. Het helpt ons identificeren of we bij een vrouwtje zijn die tot onze groep behoort. Het helpt ons natuurgetrouw in het selectieproces voor het vinden van een aantrekkelijke partner en het geeft ons blijkbaar informatie in welke toestand het vrouwtje zich bevindt. Allemaal kenmerken die een cruciale rol spelen in de drang tot overleven die ons vanaf het allereerste bestaan is meegeven.           Dat vrouwen het nog steeds afdoen met ongewenste trekjes van hitsige kerels is dus onjuist.

Het onderzoek beschrijft dat de testen zijn uitgevoerd op mensapen en mensen. Zij werden een partij billen voorgeschoteld en zowel aap als mens kon daarbij het gezicht aanwijzen wat bij de billen hoorde. Verder meldt het onderzoek dat als de vrouwtjes in hun maandelijkse vruchtbare periode zitten, het gedeelte rond anus en vagina opzwelt als een ballon en dat het daarbij roze kleurt. Ik mag toch aannemen dat daarbij alleen naar de apen gerefereerd wordt.

Nu is het helaas zo dat de groep billenkijkers slechts de helft van de mannelijke bevolking vertegenwoordigd. Zij zijn nu bevrijd van aantijgingen van het andere geslacht als instinctief hun ogen afdwalen naar de bilpartijen. De andere groep die gek is, op laten we zeggen de billen aan de voorkant bij een vrouw, voor hen blijft het helaas nog even een taboe. Deze groep moet zich nog met regelmaat moed indrinken op die oervervelende feestjes om ongemerkt grappen te kunnen maken over vrouwenborsten. Het wordt daarom ook hoogtijd dat er snel een onderzoek komt, waarin aangetoond wordt dat het blindelings turen naar een mooie partij een regelrechte zaak is van de drang tot overleven en niet komt vanuit seksistische prikkels die zij mogelijk opwekken. Dat proces bestaat wellicht wel, maar is niet primair de boosdoener van priemende ogen die de bovenkant van je BH afstropen.

Ik stel voor om voor die groep een aantal prachtige uiers van koeien voor te schotelen en een soortgelijk onderzoek uit te voeren. Eens kijken of die blagen dan nog steeds hun vrouwen herkennen en of de stieren anders reageren. Ik mag wel zeggen dat ik blij ben dat ik bij de billenkijkers hoor.