Haar kraakheldere diepblauwe ogen keken hem doordringend aan. Ze lagen in een bedje van een amandelvormige opening in de huid onder haar donkere wenkbrauwen die sluierend werden gecamoufleerd door haar blonde lokken. De ruimte was misschien twee bij twee en halve meter en dichter bij haar kon hij haast niet komen. Haar onweerstaanbare schoonheid straalde van haar af en hij keek als een verlamde prooi in twee heldere koplampen. Hij registreerde niet eens het zacht zoeven van de cabine en even dacht hij dat hij stond te kwijlen. Slechts een keer had zij met de ogen geknipperd en dat maakte het geheel alleen maar aantrekkelijker. Haar oogopslag was van een die je zelden ziet. Verleidelijk, zwoel, teder, uitdagend en vooral sexy tegelijk.

Hij kon niet knipperen. Hij was versteend en aan de bodem genageld. Langzaam kwamen haar mondhoeken als luxaflex gordijntjes omhoog en hij dacht even een klein rimpeltje waar te nemen rondom haar welgevormde mond die was versierd met prachtig gevulde lippen. Een kleine schok en de cabine stond stil. Zij bewoog met een elegance zoals je die nog nooit had gezien. Haar billen in volmaakte balans en op een ritme waar menig Braziliaans meisje jaloers op zou zijn.

Ontwakend uit zijn droom nam zijn neus een vuile geur waar. Een vreselijke lucht die was gecombineerd van rottende knoflookresten met materiaal van een dagenoude visafslag aangevuld met een aroma van stinkende zwaveldampen. Het geheel maakte zich langzaam maar zeker van hem deel. Even dacht hij dat er een groene waas voor zijn ogen werd getoverd. Zijn adem stokte en hij wilde nog iets zeggen maar kon het niet meer. De deuren sloten zich en hij was nu alleen. Vanachter de deur hoorde hij een ongeneerde lach aanzwellen tot een bulderend volume. Hij moest nog acht verdiepingen.