Tag archieven: humor

OPZIJ, ANDERS PUF IK IN JE GEZICHT

“Kom ik je tegen dan adem ik doodleuk in je gezicht” zeggen joggers uit Bloemendaal tegen het publiek. Ze herinneren de mensen op straat graag aan het feit dat als ze een jogger zien naderen, zij niet uit de weg hoeven te gaan. “De stoep is per slot van iedereen” benadrukken de jongeren. “We doen het slechts voor een kort moment en daar hoef je niet direct gealarmeerd voor te zijn.”

De 29-jarige fitness verslaafde Natasja meldt “Ik heb al in geen zes jaar een verkoudheid gehad en dus zal ik het virus op geen enkele manier bij me dragen. Als je bang bent voor de gezonde uitademing van vreemden, dan heb je eerder last van een fobie. En ik ken een goede therapeut. Indien nodig geef ik je zijn nummer.”

Mark-Jan, een 33-jarige jogger zegt dat het fysiek onmogelijk is om ziektekiemen over te dragen aan iedereen die hij tegenkomt. “Ik ren zo snel dat ik een opwaartse luchtstroom creëer die de virusdeeltjes die ik eventueel zou uitademen, direct in een hogere atmosfeer terechtkomen waar ze door de UV-stralen direct worden gezapt” zegt hij. “Als ze terugvallen naar de lagere sferen dan zijn de vlokken zo onschadelijk dat je zelfs kinderen erin kunt laten spelen.”

Een andere jogger genaamd Virellia, waarvan bekend is dat zij hele trottoirs inneemt op de Bloemendaalseweg, zegt dat de voetgangers voornamelijk het probleem zijn. In de toch wel ‘grijze’ gemeente lopen te veel ouderen onnodig in de weg. “Van mijn fitnesscoach moet ik elke week minstens 75 kilometer in de open lucht joggen, dus ik heb geen keus” zegt ze. “En al dat langzame verkeer kan beter in hun tuin gaan recreëren. In Engeland loopt iemand met zijn rollator rondjes in zijn tuin. Dat kan hier toch ook?” vraagt ze zich af. “We zitten allemaal in dezelfde pandemie” voegt ze eraan toe. “Ik draag mijn steentje bij door fit te blijven, laten zij dat doen door uit de buurt te blijven alsjeblieft.”

Duinloper Sebastiaan vindt het veel te druk in de duinen. “Er zijn mensen die hier komen om van de pas uitgelopen natuur te genieten. Daar heb ik echt geen tijd voor, hoor.” Zij lopen alleen maar in de weg volgens hem. “Mijn neefje die afgelopen weekeinde zijn tulpen rondje probeerde te rennen, kon haast over de hoofden lopen” vervolgt hij gekscherend. “Ik ben al mijn leven lang vrij van virussen. Dat komt door het speciale zand wat we hier hebben. Dat bindt zich direct aan alles wat niet lichaamseigen is.” Sebastiaan is er ook van overtuigd dat al zou hij 5 minuten in je gezicht staan hijgen, dat er nog steeds niets aan de hand is. “Maar dat doe ik niet hoor, het is hooguit een minuut of twee.”

RECORD AAN BOETES

AMSTERDAM – In het afgelopen paasweekeinde heeft de politie in Amsterdam 108 bekeuringen uitgedeeld aan fietsers die voor het stoplicht stonden te wachten. De politie spreekt van een toename vergeleken met een gewoon weekeinde. Als verklaring geven de autoriteiten op, dat het komt door het mooie weer en de Lock-down waar ons land zich nog steeds in bevindt.

Al sinds het jaar 1932, toen de verkeersregeling door middel vanlichtsignalen zijn intrede vond, worden de regels volkomen genegeerd in onze hoofdstad. Het waren met name de studenten uit die tijd die massaal het stoppen aan hun laars lapten. De toch al lui uitgevallen student in Amsterdam had zo zijn geplande tijdschema om op tijd te komen voor zijn colleges. “En in dat schema paste het oponthoud van de verkeerslichten niet” vertelt historicus Maarten Verleden. “En dat is uitgegroeid tot een cult dat heden ten dage nog leeft in de stad.”

“De stad kent een vorm van een geaccepteerde jungle” legt Monique inde Warren uit. Mevrouw inde Warren is evenals Verleden, verbonden aan het instituut dat begin deze eeuw is opgericht en tot taak heeft de culturele gewoonten en aangepaste gedragingen in de stad waar te nemen. Haar afdeling legt niet alleen de gebruiken vast maar doet ook onderzoek naar nieuwe afwijkingen.

In de hoofdstad worden in een weekend gemiddeld 5.630 keer een rood licht genegeerd. “U kunt zelf wel uitrekenen wat dat op jaarbasis is” meldt inde Warren met een glimlach. “We proberen via onderzoek nieuwe trends te ontdekken die een gevaar of juist niet voor onze burgers kunnen zijn. We kunnen dan op tijd maatregelen nemen als dat nodig mocht zijn.”

Het negeren van het rode stoplicht door fietsers in Amsterdam is een ingeburgerd begrip. Taxi’s, trambestuurders en buschauffeurs weten niet beter. Ook de Amsterdamse bevolking is volledig ingesteld op dit gedrag. “Nu met de toename van buitenlandse studenten, nemen het aantal stoppers duidelijk toe” gaat inde Warren verder. En dat levert een gevaar op voor de veiligheid.

“Stel, een taxichauffeur ziet een fietser een stoplicht naderen. De taxi heeft groen licht maar weet dat de fietser met rood licht niet gaat stoppen. Daar anticipeert hij dus op. Als nu dezelfde fietser plots gaat stoppen en de chauffeur wordt daardoor afgeleid omdat hij niet meer weet wat er gaat gebeuren, krijg je onnodige ongelukken met bijvoorbeeld achteropkomend verkeer. Dat moeten we zien te voorkomen” zegt inde Warren stellig.

Met het mooie weer zijn er meer buitenlandse studenten die de fiets nemen om er toch even uit te zijn in deze binnenblijf periode. “En daar zij nog niet bekend zijn met de regels van de jungle, wordt er onnodig gestopt.” Uit veiligheidsoverwegingen hebben we daarom met de politie gesproken en hebben wij hen gevraagd wat harder op te treden. Overigens krijgt elke bekeurde fietser een flyer met de geldende gebruiken in de stad. Daarin zijn ook zaken terug te vinden van hoe te blowen op straat, waar je een aangewezen wildplasplek aan kunt herkennen en dat het woord kutteef niet gepast is bij een eerste ontmoeting. De flyer “Die jungle is van ons allemaal” is ook te verkrijgen op site van de gemeente en is in 15 verschillende talen beschikbaar.

WIE IS TOCH DIE MAN…

De jongen en het meisje zitten nog rillend op de bank als zij hun verhaal doen. “Het begon allemaal toen we niet meer naar school hoefde” begint Kyra-Jinx. “We hadden net met mama boodschappen gedaan en toen we thuiskwamen zat hij daar, op de bank en voor onze de televisie. We schrokken enorm” vertelt het meisje. De moeder trachtte de kinderen te bedaren maar de situatie werd naar gelang steeds erger.

“Op een gegeven moment moest ik mijn mond houden” gaat Dirk-Bastiaan verder. “Ik mocht niet meer met mijn speelgoed spelen en al helemaal geen geluiden meer maken. Op het laatst mocht ik alleen nog met mijn Lego spelen onder de voorwaarde dat ik zacht zou bouwen.” Maar ook dit was nog niet het ergst.

“Na twee weken groeide er een baard op zijn gezicht die er niet uit zag. De man veranderde langzaam in een verwilderde. En elke dag sneed hij het vlees. Iets wat alleen door Mama wordt gedaan” gaat het spookverhaal verder. “Op een gegeven moment wilde hij zelfs komen voorlezen” rilde de jongen. “Het was echt heel erg eng.” Maar nog was dit niet genoeg. De vreemdeling ging zich steeds meer met het dagelijkse leven bemoeien en legde zelfs straffen op.

“Na een week of vier toen ik heel stil met de Lego aan het spelen was, viel er per ongeluk een steentje op het parket” vertelt de jongen met de schrik nog in de ogen. “Ineens was hij door het dolle heen een ging tekeer als een wilde.” Het verhaal vertelt verder dat de jongen bij de armen is gegrepen en voor straf een paar uur opgesloten is opgesloten in het schuurtje achter in de tuin. Het waren de kalmerende woorden van de moeder wat uiteindelijk leidde tot de vrijlating van de jongen.

Na dit voorval heeft de moeder de politie gebeld en het hele verhaal voorgelegd. De man is in voorlopige hechtenis genomen. De man heeft zich niet kunnen identificeren wat de politie noopte om een DNA test af te nemen. Al snel bleek dat de vreemde eigenlijk niet zo’n vreemde was. De man staat namelijk geregistreerd als partner van de vrouw.

Als werknemer op een booreiland was de man zelden of nooit thuis. En had als vader blijkbaar nooit enige indruk achtergelaten bij zijn kinderen. Iets wat dus als 4 weken terreur is ervaren door de kinderen. Of de man ook daadwerkelijk de biologische vader van de twee is, moet verder onderzoek nog uitwijzen. De man kan zich namelijk niets van de kindernamen herinneren en blijft daardoor in voorlopige hechtenis.