Ik wordt er moe van. Nee, ik ben moe. Eigenlijk ben ik het meer dan zat. Niet zozeer fysiek maar geestelijk ben ik de uitputting nabij. Een internationaal clubje dat zich bezig houdt met het dierenleed in de wereld, vindt het nodig om uitdrukkingen en gezegden waar dieren in voorkomen te gaan verbannen. Zwarte Piet is nog maar net uit ons land vertrokken en de volgende groep van beroepswerkelozen en ethiekactivisten hebben alweer een volgende. Het gaat tegenwoordig dankzij de social media zo snel dat het voor een gewoon iemand als ik bijna niet meer te volgen is. Ik word er zo moe van.

De storm rondom de zogenaamde homofobe uitspraken van Derksen komt in luw weer. Zeker nu er ook een geluid vanuit de homobeweging zelf is gekomen dat Johan wel een punt heeft en dat zij het wel goed vinden wat er allemaal over gezegd en getwitterd werd. Ook het krantje van de grootste grutter levert blijkbaar niet genoeg stof op. Vega’s en carnivoren hebben geprobeerd om een robbertje uit te vechten over de hoeveelheid vleesgerechten die waren verdwenen uit het gratis blaadje. De grutter wil namelijk laten zien dat ze luistert naar haar klanten. Was het vorig jaar nog de witte piet chocolade, dit jaar zet het prominent quinoa op de agenda. Mogelijk ook dat het meespeelt dat de marges op dit product beter zijn dan welke plofkalkoen dan ook. Hoe dan ook, een echte rel bleef uit en is er weer rust in de media dus gaan we weer over tot de orde van de dag. Dat het zo snel uitstierf kan natuurlijk ook komen door de massale groep van omnivoren die sowieso alles vreten, vooral als het maar veel is.  

Nee, we zijn daarom hard aan iets nieuws toe. De maatschappij van tegenwoordig staat namelijk bol van politiek correcte uitspraken en dus…jawel, na homo’s, fantasiefiguren en vegafood is het de beurt aan de dieren. De organisatie stelt dat het onacceptabel is geworden om racistische of homofobe taal te gebruiken. Daarom moeten uitdrukkingen die dierenleed bagatelliseren ook maar verdwijnen. Een stelletje activisten die van hun hobby een professie hebben gemaakt, willen dan ook dat bijvoorbeeld de koe bij de horens vatten, moet worden omgezet in de bloem bij de doornen vatten.En meteen zie ik al een hashtag van de botanisten in de lucht verschijnen van#sorryRoos. Want plantjes hebben ook waarnemingszintuigen en wie weet ook wel gevoel. Zo dood als een pier mag je niet meer zeggen. Of er enige pier is die zich daar druk om maakt. Dat komt waarschijnlijk pas als het vishaakje zijn ranke lijf doorboort. Nederland gaat langzamerhand naar de haaien (sorry).  Bewindslieden willen debatteren met opiniemakers, een minister die een paar weken voor het debat naar het pact van Marrakech wordt gevraagd en daardoor als een rat in de val komt te zitten (sorry) omdat hij er simpel weg niets van af weet, en ga zo maar door.Je begint je zo langzamerhand echt af te vragen of er niet iets ernstiger op de agenda moet staan.

En hoe ver moeten we dan onze taal aanpassen? Mag je straks wel zeggen dat je je kiplekker voelt of is dat ook al dierenleed? Of je als een vis in het water voelen als je het echt naar je zin hebt. Ik kan er geen brood meer van bakken, sterker nog de honden lusten hier geen brood van. Maar ik kan helpen door voorbeelden te schetsen waar we naar toe kunnen gaan. Ik laat het echter aan u welk originele uitdrukking hier vervangen is.
Laten we geen slapende vingerplanten wakker maken.
Is hij nou helemaal door Johan besnuffeld?.
Maak alsjeblieft van een keutel geen drol.

Ik ben er dus geestelijk zo moe van. Daarom heb ik besloten om me maar eens lekker te laten verwennen met de kerst. Naast een heerlijke niet biologische wijn zal ik me tegoed doen aan een heerlijke pata negra. U weet wel, dat zwarte varken dat van vanwege zijn vroege castratie, sexloos door het leven gaat en wordt vetgemest met een eenzijdig eikeltjes dieet om daarna met zijn poten drie jaar aan een plafond te hangen. Dat afgewisseld met een sleepnet gevangen Noors zalmpje waarbij er een tussengerecht wordt geserveerd van in het wild gevangen vogeltjes uit Frankrijk. Heerlijk. Tweede kerstdag staat er kreeft op het menu die het liefst al dagen met rubbertjes om zijn poten van bak naar bak is gesleept om uiteindelijk levend in kokend water te worden gegooid. Of toch maar niet. Mijn vermoedheid brengt twijfel. Waarschijnlijk komt er niets van terrecht. Net als die acties tegen het taalgebruik. Misschien kunnen zij beter hun energie steken in wat ik zojuist aan dierenleed opsomde.

 Ik vertrek naar Spanje en ga genieten van het ergste wat zowat op televisie te krijgen is. Televisie journalisten die elkaar het leven zuur maken en van alles naar elkaars hoofd gooien. Prachtig amusement. Of waar een of andere dikke trol volkomen naakt op een eiland voor de Mexicaanse kust meedoet aan een survival of the fittest. Dat is pas vermaak. Of nee, dat programma waarbij je nog heerlijk weg kan dromen van de liedjes van weleer, gezongen door de halfafgestorven Rafael. Geweldig! En niet te vergeten een stierengevecht waar je nog steeds de hoop hebt dat de toreador op de horens belandt. Hoewel, dat is langzaam aan het verdwijnen. De Catalanen hebben het al verboden, iets wat ze wel goed hebben gedaan. Als alternatief hebben ze nu een race die luistert naar de naam: Honderd meter hardneuken op houten kippen. Daar wordt je tenminste fysiek behoorlijk moe van.