3 maart 1930                                                                                 3 juni 2016

De dagen vliegen voorbij en je leeft
Je geniet, avontuurt en verveling ken je niet
De dagen vliegen voorbij en de tijd,
De tijd die tikt gestaag de uren weg van je levenskrediet

De dagen vliegen voorbij als vluggertjes in het park
Nauwelijks besef van wie wat in de wereld ondergaan
De dagen schieten aan je voorbij
Je leest het nog in woorden, maar de daad is reeds vergaan

De dagen worden langer als je dan toch
Opeens er alleen voor komt te staan
De dagen duren langer
Vanaf het moment dat je je partner moet laten gaan

Dan komt die eeuwig durende dag
Waarin je wordt geconfronteerd
Met ‘het’ bericht wat je niemand wenst
Die dag wil maar niet om, je bent volledig gedemoraliseerd

De dagen kruipen aan je voorbij
Wachtend op dat ene gezelschapsbezoek
Je wacht op de onzekerheid die komen gaat
Het leven vloeit uit je weg, je voelt je als een uitgelezen boek

De dagen worden korter en kennen geen plezier
Je bent geen schim meer van wat je ooit was
De slapeloze nachten zitten vol met hersengespin
En de dagen vullen zich als met een leeg maatglas

Dan komt de dag die nooit voorbij gaat
Afscheid is het allang niet meer
Nog slechts een kleine stap verwijderd
Vanaf de maan kijk je samen op ons neer