Het weer zit de laatste dagen redelijk mee. De meeste dagen kan ik heerlijk op het terras van mijn stamcafé genieten van alles wat er voorbij komt. Natuurlijk zijn er de vaste klanten die voorbij komen. Dirrek, het vluchtelinge jongetje om de hoek incluis. Ik had Dirrek om een boodschap gestuurd en wilde net een slok van mijn biertje nemen toen Tinus de hoek om kwam zeilen. Nu is Tinus alles wat ik niet ben; goed afgetraind, blonde lokken en staalblauwe ogen. Een wereld van verschil maar al heel lang een zeer goede vriend. Ondanks het lekkere weer had Tinus zijn joggingpak gesloten, wat naar mijn idee redelijk warm leek. Ik had hem daar al eens eerder een vraag over gesteld waarop hij antwoordde dat hij nog in de warming-up zat voor zijn dagelijkse work-out. Het verschil met de andere dagen was dat hij nu ook een koptelefoon ophad. 
‘Tinus, jonguh, wat heb jij nou op je hoofd?’
‘Halo’ klonk het kort.
‘Halo wat?’ riep ik hem terug.
‘Halo’ zei hij weer. ‘Goed voor de cortex man!’
Ik begreep er geen snars van en vroeg of hij het apparaat even af kon zetten. Dat kon niet want dan zou zijn voorbereiding en stimulans van zijn schors worden verstoord.
‘Ga even zitten Tinus, en leg me in godsnaam uit wat je aan het doen bent’.
Met een simpele handbeweging bestelde ik een spa rood voor Tinus en hij nam plaats.
‘Dit is het laatste van het laatste, man’ begon hij zijn relaas. ‘Is uit Amerika komen overwaaien en elke topsporter gebruikt het tegenwoordig. Je leest wel over die dopingperikelen in de krant maar dit is de nieuwe schone doping. Geen plasjes of bloedstaaltjes meer, helemaal clean en toch een prestatieverbetering.’
Aandachtig maar verbaasd keek ik hem aan. De uitdrukking op mijn gezicht was klaarblijkelijk zo vragend dat hij maar verder ging in zijn verhaal.
‘Kijk, als je dit ding opzet worden door middel van lichte prikkels de neuronen in je motorische schil, ook wel je cortex genoemd, helemaal klaar gestoomd om straks optimaal te kunnen presteren. Je maakt ze als het ware wakker waardoor ze alvast beginnen met elkaar te communiceren. En dat nog voordat ik mijn oefeningen doe, weet je wel? Als ik nou straks over een half uurtje de gym in ga, dan zie je een prestatie verbetering van zeker 20% omdat je koppie er nu ook klaar voor is, snap je? De bewegingsprikkels uit je kop komen beter aan in je spieren, er treedt geen transportverlies meer op en daardoor kan ik bijvoorbeeld meer liften. Het is als het ware een warming-up voor je brein, weet je.’
Sprakeloos kijk ik hem aan. Toe aan wat vocht neem ik snel een slok uit mijn glas. Nog voordat ik wat kan zeggen gaat Tinus vrolijk verder.
‘Ze gebruiken het allemaal joh, ze hebben de afgelopen winterspelen schansspringers het laten gebruiken. De afzet bij de sprong van de schans was verbeterd met 13%. Zomaar, voor niks. Piloten in het leger vliegen beter en die Johnson, weet je wel van die gouden medailles, had in twee weken een 12% meer explosiviteit.’
‘Je bedoelt de Michael Johnson, The Statue?’ knalde ik er tussen.
‘Ja die, geweldig toch man. Let op mijn woorden. In Rio gaan records sneuvelen, wat ik je zeg. Ze doen het allemaal. En dat voor iets meer dan zeshonderd euro, kan je niet laten lopen, toch?’
Niet goed wat ik hierop moest zeggen kwam Dirrek gelukkig de boodschap brengen. Hij had het doosje sigaartjes voor me opgehaald die ik in de ochtend in het buurthuis had laten liggen. Ik kijk naar de verschrikkelijke afbeelding op de verpakking. Een door het roken veroorzaakt uitgemergeld brein.
‘Tinus, wat doet het op de lange termijn met je schors. Ik bedoel, is dit wel goed onderzocht of het geen schade geeft op termijn?’
Geen antwoord. Tinus was al onderweg naar de sportschool. Het antwoord op die vraag zal nog wel even een tijdje op zich laten wachten. Preases Bach wil maatregelen na de spelen. Ik ben bang dat we inderdaad met minder medailles naar huis gaan komen zoals nu in de media wordt voorspeld. We hebben de boot weer gemist. Al wat we zien is de concurrentie met een koptelefoon op vlak voor de wedstrijd. Ducrot en Dijkstra zullen het wel afdoen met een lekker stukje hardrock, om te ontspannen.
Het IOC geeft aan in een stadium te verkeren zonder enige vorm van leiderschap. Het elite gezelschap met meer macht dan het kleinere broertje FIFA, verkeert in een situatie waar alles te koop is zonder dat ze het zelf beseffen. Meneer Thomas Bach hoor en zie je nooit, slechts alleen als er iets naar buiten gebracht moet worden. Sturing en visie ontbreken volledig bij de man en hij neemt daarmee de organisatie mee een heel diep dal in. Hij zwicht voor leden als Poetin en andere corrupte vriendjes. Zij die een zetel bezitten zijn inmiddels niet vies van een zogenaamde Blatter envelop waardoor de ethiek verder weg lijkt dan ooit. De spelen zijn te koop en nu dus daarmee de medailles. Een organisatie als deze vraagt nu eenmaal om een ijzersterke leider die zijn rug recht kan houden aan een ieder die ook maar iets anders wil dan eerlijke spelen. Commercie, we kunnen de spelen niet meer organiseren zonder. Maar moeten we dan ook delen van het handvest daardoor verloochenen? We gaan al ver genoeg om de schema’s dusdanig in te steken dat de meest spectaculaire momenten op prime time plaatsvinden.